یادداشتی از رسول جعفریان؛
حلقه ای از مورخان اخبار خاندان آل ابی طالب
به گزارش نور معرفت رسول جعفریان در مقاله درباره حلقه ای از مورخان اخبار خاندان آل ابیطالب، تعداد از مورخان قرن سوم كه علاقمند به خاندان آل ابیطالب بوده و در این حوزه آثاری پدید آورده اند را معرفی كرده است.
به گزارش نور معرفت به نقل از مهر، متن زیر مقاله کوتاهی از رسول جعفریان درباره حلقه ای از مورخان اخبار خاندان آل ابی طالب است که به مناسبت شهادت امام علی (ع) به دنبال می آید: در این مقاله کوتاه، شرحی از یک حلقه علمی تاریخی برای حفظ و روایت و تجمیع روایات تاریخی مربوط به آل ابی طالب بدست داده ام. سه تن از برجستگان این حلقه تاریخی روایی، عبارتند از: علی بن محمد نوفلی، مورخ بسیار برجسته احمد بن عبیدالله بن عمار ثقفی، و مورخ بسیار مشهور ابوالفرج اصفهانی با کتاب مهمش مقاتل الطالبیین. از یک زاویه، تاریخ اسلام، تاریخ چندین خاندان مهم می باشد، و بدون شک اگر این طور نگاه شود، یکی از برجسته ترین آنها، خاندان آل ابی طالب و به صورت خاص، آل علی است که برجستگی ویژه ای در تحولات صدر اسلام و ادوار بعدی دارند. دلبستگان به این خاندان بخصوص دلباختگان شخص امام علی بن ابی طالب ضد الصلاة و السلام، بسیار فراوانند، کسانی که در بعضی از مراحل تاریخ، تمام زندگی خود را وقف ثبت لحظات تاریخ حیات امام علی و خاندان او کرده اند. عالمانی هستندکه عمری به گردآوری فضائل خاندان مشغول شدند. برخی هم مانند حجر بن عدی یا میثم تمار، جانشان را بر سر این گذاشتند که حاضر نشدند، لحظه ای از امام علی، بیزاری بجویند. در این میان، حلقه ای از مورخان هست که در قرن سوم، کارش، گردآوری اخبار مربوط به آل ابی طالب بود. این کار آن زمان که اوج تسلط عباسیان بود، کار دشواری بود، اما این حلقه، دراین زمینه، تلاشی شایسته اند و خیلی از اخبار را نگاه داشتند. روزگاری که بیشتر فرزندان امام علی، در شهرهای مختلف آواره بودند، و برخی در جریان قیام های مختلف، سرکوب شده و کشته شدند، اینان به کار گردآوری اخبار آنها می پرداختند، اخباری که می توانست سبب تقویت جنبش علویان شود. حتی شاخه ای از علویان، که همانا امامان شیعه بودند، به رغم فاصله گرفتن با سیاست، همچنان زیر فشار و کنترل شدید و انزوا و حبس خانگی بودند. در این شرایط، حفظ و روایت و احیای بخش قابل توجهی از اخبار خاندان امام علی (ع) مدیون فعالیت چند تن از مورخان بنام قرن سوم هجری است. بیشتر ما، کتاب ابوالفرج اصفهانی اموی شیعی زیدی را با کتابش «مقاتل الطالبیین» می شناسیم که در آن اخبار آل ابی طالب بخصوص آل علی را گردآورده است. در حالیکه وی در این بخش، متکی به نسلی از مورخان قبل از خود است که مهم ترین و بزرگترین آنها مورخ بز رگ شیعی ابوالعباس احمد بن عبیدالله بن محمد بن عمار ثفقی کاتب، درگذشته ۳۱۴ (تاریخ بغداد ۴: ۲۵۲) است. ابن عمار ثقفی کتابی با نام «المبیضه فی اخبار آل ابی طالب» داشته است که اساس کتاب ابوالفرج یعنی مقاتل الطالبیین است. مبیضه اشاره خاص به شورش علویان با رهبری ابوالسرایا در حوالی سال ۲۰۰ دارد (اخبار مکه ازرقی، ۱/۲۴۸،، ۲۶۳، تاریخ الموصل: ۱/۵۸۳)، و می دانیم که رنگ سفید، رنگ علویان در قیام هایشان بود. اطلاق قیام مبیضه در یک نقل، حتی به قیام نفس زکیه و برادرش ابراهیم هم شده است (طبقات: ۶/۳۴۰، انساب الاشراف: ۳/۳۴۲، ۴/۸۳). مسعودی اشاره به ذکر اخبار صاحب الزنج در کتبی دارد که به کار گردآوری «اخبار المبیضه» می پردازند. (مروج: ۴/۱۵۵). شاید از این بابت بود که کسانی او را هم علوی می دانستند یا می گفتند برای یک یاز طالبی ها، بیعت گرفته است. اشاره او به کسانی که «اخبار المبیضه» را گردآوری کرده اند، مربوط به جریانی از مورخان است که کار تجمیع روایات تاریخی مربوط به آل ابی طالب را دنبال می کنند. ذهبی در جای دیگری هم از «اشعار المبیضه» یاد می کند که اشاره به کارهای علویان طبرستان است (مروج: ۴/۲۵۰، ۲۷۸). مخالفان علویان، بعدها این کلمه را به فرقه های ایرانی مخالف عباسیان مانند مقنع هم نسبت دادند و شیوع هم یافت، اما پیداست که نوعی ظرافت در این کار بوده تا خلط مبحث هم بشود کما اینکه شده است. (بنگرید: العقد الفرید: ۵/۳۴۳). به هر روی، تعبیر المبیضه را برای علویان و قیام های آنان در کتاب «اخبار فخ و خبر یحیی بن عبدالله» هم داریم (ص ۲۹۱ ۲۹۴، ۲۹۶). بیرونی هم «المبیضه را با القرامطه با هم می آورد (الاثار الباقیه، ص ۲۶۰). نوشته اند کتابی هم با همین عنوان اخبار المبیضه و القرامطه داشته است. ابن ندیم از او و کتابش المبیضه و هم آثار دیگرش یاد کرده است. احمد، کتابی هم با عنوان «رساله فی بنی هاشم و اولیائهم و ذم بنی امیة و اتباعهم» دارد که افشاگری ضد امویان بوده است. کتاب المبیضه تا مدتها در اختیار مورخان بوده اما مع الاسف از بین رفته است. برای نمونه، تنوخی (م ۳۸۴) در الفرج بعد الشده از آن نقل کرده است. او می گوید کتاب را در سال ۳۴۵، در بصره نزد ابن الاثرم مقریء خوانده است. او می افزاید، استادش، شرح غلبه طالبیین و اصحاب ابوالسرایا بر کوفه و بصره و بیشتر سواد عراق و حرمین و یمن و اهواز را برای او گفته است. سپس خبری از احمد ثقفی به نقل نوفلی در باره وقایع پس از پراکندگی طالبیان از بصره داده و خبری از زید بن موسی بن جعفر آورده است. (الفرج بعد الشده: ۴/۱۱۳) این خبر و در واقع، این چند صفحه خبر نقل شده به صورت مستقیم از آن کتاب است، بسیار مغتنم است. کتاب احمد ثقفی در باره عبدالله بن معاویة بن جعفر هم دست ابوالفرج بوده و از آن در مقاتل و اغانی (۱۳/۱۸۸) نقل کرده است. احمد بن عبیدالله بن عمار، شیخ مستقیم ابوالفرج بوده و با تعبیر «اخبرنی به ابن عمار» و مانند آن از وی نقل می کند. از طرف دیگر، احمد ثقفی، شاگرد علی بن محمد بن سلیمان نوفلی صاحب کتاب الاخبار است که او هم از مورخان امامی مذهب است به گردآوری اخبار طالبیین دلبستگی داشته است. در واقع، نوفلی، ابن عمار را تربیت کرده و او ابوالفرج اصفهانی را، و به این ترتیب، اخبار طالبیان، توسط این افراد در یک حلقه تاریخی، گردآوری شده است. ابوالعباس احمد ثقفی، مورخی برجسته است که خطیب هم از او یاد کرده و از مقاتل الطالبیین او یاد کرده است (تاریخ بغداد: ۴/۷). بنظر می رسد این همان کتاب المبیضه است که دنبله آن می نویسند: و هو فی مقاتل الطالبیین (معجم الادباء: ۱/۳۶۶). یاقوت حموی هم شرح حال این احمد ثقفی را آورده و آثار مختلف او را یکی هم اخبار حجر بن عدی است، برشمرده است. وی کتاب هم در مساوی و مثالب معاویه داشته است: (معجم الادباء: ۱/۳۶۶). گذشت که ثقفی راوی مهم اخبار علی بن محمد نوفلی، و آنچه شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا از نوفلی دارد، از راه همین احمد ثقفی است. (عیون اخبار ا لرضا ۱: ۶۹-۷۲ و ۷۹-۸۰ و ۸۵-۸۸، ۲: ۱۴۲-۱۴۳ و ۲۲۴). شیخ طوسی هم در امالی چندین خبر از نوفلی نقل کرده که همگی به نقل از ابوالعباس احمد ثقفی کاتب است (امالی شیخ: ۴۶۳-۴۷۲، ۵۴۳، ۵۷۴-۵۷۵). خبری هم در الغیبه با سند، ابوالفرج، از احمد بن عبیدالله بن عمار از علی بن محمد نوفلی نقل کرده است. خبری هم شیخ مفید در ارشاد در باره حبس موسی بن جعفر، از راه احمد بن عبیدالله از نوفلی دارد (۲/۲۳۷). فکر نمی کنم جای شک باشد که احمد، امامی است، اما و متاسفانه منابع رجالی شیعه و حتی قاموس الرجال (۱/۵۰۸)، اصلاً شناخت درستی از این احمد بن عبیدالله بن عمار ندارند. بگویم که «کتاب الاخبار» این نوفلی را قبلاً منتشر نموده ام و جزئیات زیادی در باره وی آورده ام. یک نکته شگفت که شیخ طوسی و نجاشی از «احمد بن محمد بن عمار» یاد کرده اند، با تعبیر «شیخ من اصحابنا، جلیل القدر، کثیر الحدیث و الاصول» و تعبیر نجاشی (ص ۹۶): «ثقه جلیل من اصحابنا». آثار او را برشمرده اند که یکی «کتاب ایمان ابی طالب» است. تا اینجای کار اشکال ندارد، اما طوسی از کتابی از او با عنوان «له کتاب المبیضه» که تلعکبری از او روایت کرده، یاد کرده است. امکان دارد، طوسی بین آثار احمد بن عبیدالله بن عمار با احمد بن محمد بن عمار، خلط کرده باشد. طوسی او را متوفای ۳۴۶ می داند (الفهرست، ص ۲۹) که با تاریخ احمد ثقفی ما که ۳۱۴ یا ۳۱۹ است سازگار نیست. ابوالفرج اصفهانی هم، اخبار نوفلی را از احمد ثقفی روایت کرده است: «و قال ابن عمار فی خبره عن علی بن محمد بن سلیمان نوفلی». در مقاتل الطالبیین بیشتر از سی و اندی مورد از احمد ثقفی، روایت نقل کرده که بعضی از نقل ها تا چندین صفحه است. بدون شک اگر روایات ابن عمار گردآوری شود، می تواند یک کتاب مفصل در اخبار طالبیان و تحولات دیگر مربوط به مسائل سیاسی آن روزگار باشد. در اغانی، به فراوانی، این سند را داریم که «حدثنی احمد بن عبیدالله بن عمار». چنان که گذشت، منبع اصلی ابوالفرج نه تنها در مقاتل بلکه در اغانی هم همین احمد است. در کتاب اغانی، بالغ بر دویست و ده مورد روایت از احمد بن عبیدالله بن عمار نقل می کند که خیلی از آنها از همین نوفلی است «أخبرنی أحمد بن عبید اللّه بن عمّار قال حدّثنا علیّ بن محمد النّوفلی»، سندی که مکرر در اغانی آمده است. احمد ثقفی، مشایخ دیگری هم دارد که یکی از هم ابن ابی الدنیا مورخ مشهور است (اغانی: ۴/۲۶۴). روایات فراوانی از عمر بن شبه مورخ بصری دارد. یکی از کسانی که در این دایره از مورخان هوادار آل علی هست، احمد بن عبدالعزیز جوهری است که کتاب السقیفه را نوشته و بخش عمده متن آن در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید آمده است. جوهری هم راوی از احمد ثقفی، و هم شیخ ابوالفرج است. ابوالفرج به صورت مشترک از آنها نقل می کند. (اغانی: ۶/۴۱۸، ۱۳/۱۳۱). از چندین سند در اغانی (۱۶/۳۸۰) بر می آید که جوهری هم شاگرد احمد بن عبیدالله بن عمار ثقفی بوده است، که احتمال بعد هم شاگردی وی در درس عمر بن شبه شده است. این دو یعنی ثقفی و جوهری، و گاه همراه حبیب بن نصر مهلبی (اغانی: ۱۴/۴۷۱) با هم در مجلس حدیث عمر بن شبه بوده اند، و ابوالفرج حدیثی را مشترک از آنها نقل می کند. اینها، یعنی نوفلی و جوهری و احمد ثقفی و ابوالفرج، شبکه ای مورخان اخبار آل ابی طالب هستند که البته از منابع دیگر هم استفاده می نمایند تا مجموعه خویش را کامل کنند. احمد ثقفی خود به وفور راوی اخباری از عمر بن شبه مورخ معروف هم بوده (۶/۴۷۲، ۱۵/۸۶) است. از این ابن شبه، تاریخ المدینه المنوره را می شناسیم که مانده و از آثار بسیار مهم می باشد. ثقفی، اخباری هم از یعقوب بن اسرائیل (از موالی منصور عباسی) دارد که او هم از مورخان بنام است. وی از محضر مبرد نویسنده الکامل فی الادب هم بهره می برده است (اغانی: ۷/۸۹). ابن ابی الحدید هم خبری از نوفلی نقل کرده است که سند یا به عبارتی منبع آن همین ابوالعباس ثقفی است. این خبر که بر ضد غالیان است، چنین است: «وروی أبو العباس أحمد بن عبید الله عن عمار الثقفی عن علی بن محمد بن سلیمان النوفلی عن أبیه و عن غیره من مشیخته أن علیا قال: یهلک فیّ رجلان: محبّ مطر یضعنی غیر موضعی و یمدحنی بما لیس فی و مبغض مفتر یرمینی بما أنا منه بری ء» (شرح نهج البلاغه: ۵/۵). هدف از این مقاله کوتاه، نشان دادن حلقه ای از مورخان قرن سوم هجری بود که مشتاق خاندان آل ابی طالب بوده و دراین زمینه آثاری پدید آورده اند. روشن است که اخبار ابی طالب را دیگران هم گردآورده که یکی از برترین نمونه ها، مجلداتی از انساب الاشرف در مورد اخبار آل ابی طالب است. ابن ابی الدنیا هم مقتل امام علی بن ابی طالب ضد السلام را نوشته که نشان می دهد، افراد یا مجموعه های دیگری هم دراین زمینه تلاش هایی داشته اند. در جای دیگری در باره کتاب مقتل ابن ابی الدنیا، گزارش کوتاهی نوشته ام. (شب نوزدهم رمضان، ۱۴۴۱)
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب