اظهارات جنجالی درباره زنان در ایام اخیر
گویا «لایحه حفظ کرامت و پشتیبانی از زنان در مقابل خشونت» با همه تغییراتی که از صدر تا ذیل و حتی عنوان آن صورت گرفت و با همه تعدیل های دستگاه قضایی به مذاق «قم» خوش نیامده است. همین هم سبب شده که صدای اعتراض و البته پیشنهاد و راهکارهایی از آنجا شنیده شود.
به گزارش نور معرفت به نقل از ایسنا، روزنامه «اعتماد» در ادامه نوشت: مدتی پیش محمدرضا زیبایی نژاد، مسئول پژوهشکده زن و خانواده در واکنش به این لایحه گفته بود که «در لایحه دولت به این توجه نشده است که آیا زن در خشونت دیدگی خودش می تواند مقصر باشد یا خیر؟ یا عاملش صرفاً بدخلقی مرد است؟» و البته پیشنهاد داده بود «اگر در مکانیسم تربیتی زن را آماده نماییم که اقتدار مرد را بپذیرد این اتفاقات پیش نمی آمد و به نظر من خشونت ها غالبا از عدم کرامت نفس فرد ایجاد می شود و باید سیستم تربیتی به سمتی برود که کرامت نفس ایجاد کند»؛ پیشنهادی عجیب که خشونت ضد زنان ریشه دوانده در فرهنگ مردسالار را بیشتر از پیش عیان کرد.
اما این پژوهشکده و مسئول و عضو هیات امنای آن که برای پشتیبانی از زنان در مقابل خشونت بخصوص خشونت های خانگی پیشنهاد می دهد که زنان «اقتدار» مردان را بپذیرند تا خشونت شکل نگیرد، چیست و چه کارکردی دارد؟ آنطور که در سایت این پژوهشگاه نوشته شده «دفتر مطالعات و تحقیقات زنان» بعنوان مرکزی پژوهشی و کارشناسی توسط مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران در سال ۱۳۷۷ تاسیس شد. در سال ۱۳۹۱ به سبب «گسترده شدن حجم کارهای علمی - پژوهشی و توسعه دفتر به «مرکز تحقیقات زن و خانواده» تغییر نام یافت و در سال ۱۳۹۹ شورای اعطای مجوزها و امتیازات علمی، ارتقای مرکز تحقیقات زن و خانواده را به «پژوهشکده زن و خانواده» مصوب کرد. آنطور که «پژوهشکده زن و خانواده» معرفی شده «واحد پژوهشی رسمی حوزوی» است؛ چونکه بر مبنای مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی حوزه های علمیه مرجع رسمیت بخشیدن به نهادهای پژوهشی حوزوی به شمار می آید.
بنا بر اطلاعات موجود در سایت، «این پژوهشکده با هدف تبیین دیدگاه نظام مند دین پیرامون مسائل زن و خانواده، تعمیق تحقیقات و کارشناسی های دینی و پاسخگویی به نیازهای تئوریک و دفاع از مرزهای اعتقادی در این عرصه تاسیس شده است» و «تولید و بازتولید دانش و مفاهیم معطوف به اعتلای جایگاه زنان و خانواده در ابعاد فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، تربیت و توانمندسازی منابع انسانی بوسیله مشارکت هم افزا با جامعه هدف، پشتیبانی از مطالعات و پژوهش های اسلامی حوزه زن و خانواده و عرضه خدمات کارشناسی به جامعه هدف» را بعنوان بخشی از مأموریت های خود تعریف کرده است.
این پژوهشکده ۹ عضو هیات امنا و ۴ گروه علمی متشکل از «فقه و حقوق، مطالعات نظری، مطالعات اجتماعی، روانشناسی و تربیت» دارد. جالب اینکه در جمع ۹ نفره هیات امنای پژوهشکده ای که اساسا جامعه هدف آن زنان هستند، تنها یک زن حضور دارد. فریبا علاسوند تنها عضو زن هیات امنای پژوهشکده ای با جامعه هدف زنان است که تحصیلات حوزوی دارد و در نمایه وی در سایت پژوهشگاه قسمت «جوایز، امتیازها و دستاوردها» و «ارائه مقالات و ایراد سخنرانی در همایش ها و کنفرانس های معتبر» چیزی ثبت نشده است.
اما رئیس یا مسئول این پژوهشکده که از سال ۷۷ تابحال با این تشکیلات همکاری دارد و خروجی سال ها حضورش در این پژوهشکده اظهارات اخیرش شده، تحصیلات سطح ۴ حوزوی دارد و در نمایه او هم در بخش «زمینه های تخصصی و تخصص های مورد علاقه»، زن و خانواده ثبت شده است.
جالب اینجاست که بر مبنای اطلاعات موجود در همین سایت زیبایی نژاد از سال ۱۳۷۷ بعنوان مسئول انتخابات شده و باز بر مبنای تاریخ های انتشار کتب، تحقیقات و پژوهش های ثبت شده در همین سایت تمام کارهای علمی او نه قبل از این تاریخ، بلکه بعد از آن بوده است.
نگاهی به اظهارات این روحانی نسبتا جوان هم نشان میدهد که از مخالفان سرسخت فمنیسم، سند ۲۰۳۰ و لیبرالیسم است و در آخرین اظهارنظرش هم تاکید کرده نباید همه خشونت ها را ناروا تلقی کرد!
اظهارات اخیر وی در فضای مجازی واکنش های بسیاری به دنبال داشت. عده ای اظهارات او را مخالف شأن انسانی زنان توصیف کرده، برخی آنرا حتی با دین و شریعت هم ناسازگار دانسته، برخی از حضور یک مرد بعنوان رئیس یک پژوهشکده با جامعه هدفی زنانه انتقاد کرده و بخشی هم اظهارات او را سنگ اندازی مشهود پیش روی لایحه دولت عنوان کردند که دیماه بعد از سال ها تلاش بالاخره به مجلس ارسال و البته قبل از آن خیلی از مفاد آن جرح و تعدیل و حتی حذف شد و از بیشتر از ۹۰ ماده به ۵۴ ماده رسید. ضمن آنکه یک مرتبه هم در دستگاه قضایی مورد بررسی اساسی و طولانی مدت قرار گرفت.
البته این اظهارات زن ستیز که علنا خشونت ضد زنان را به رسمیت می شناسد و در امتداد نرمال سازی و تئوریزه کردن آن گام برمی دارد، تنها نکاتی نبود که طی چند روز اخیر توجه جامعه را به خود جلب کرد و گاهی دستمایه شوخی قرار گرفت. اظهارات سیداحمد علم الهدی امام جمعه مشهد هم که گفته بود زن و شوهر نباید همدیگر را در خانه به نام کوچک صدا کنند هم حاشیه ساز شد و هم دستمایه طنازی های فضای مجازی.
اعلام ممنوعیت صخره نوردی زنان در فضای عمومی در استان اصفهان که به دنبال انتشار فیلمی از حمله یک لباس شخصی به محل تمرین صخره نوردی زنان در شهر درچه اتفاق افتاد، سبب شد چند روز گذشته زنان از حقوقشان در زمان خشونت خانگی تا حق ورزش کردن دستمایه اظهارات و واکنش های مردان و رویکرد زن ستیزانه قرار گیرند.
قبل تر هم ممنوع الخروجی یک ورزشکار زن توسط همسرش به صدر اخبار رسانه های خارجی تبدیل شد.
نیویورک تایمز به تازگی در گزارشی که به ایران اختصاص داشت، از مخاطبانش پرسیده بود که ایران را به چه چیز می شناسند و ۷۰ درصد آنان از این گفته بودند که زنان در این کشور اجازه ورود به استادیوم را ندارند.
طبیعی است کشوری که در دنیا در اذهان چنین شناسه ای دارد، درون مرزهایش همچنان مسائل مربوط به زنان هم دست چندم به حساب آید و همه این اتفاقات اخیر در حوزه زنان با اندک واکنشی از مقامات مسئول یا کنشگران سیاسی مواجه شود.
علی جنتی از معدود کنشگرانی بود که تنها به اظهارات علم الهدی واکنش نشان داد و نوشت: «هر دم از این باغ بری می رسد. پس از سخنان گهربار آقای علم الهدی در مورد صداکردن همسران با اسم کوچک بعنوان یکی از نشانه های غربزدگی، همفکران ایشان هم افاضات جدیدی دارند. باید منتظر طرح ایده های جدید انحرافی بود.»
و سعید حجاریان هم تلویحا و کنایی به این موضوعات واکنش نشان داد و اظهار داشت: «به گمان من مدل «امارت اسلامی افغانستان» ممکنست اذهان برخی نیروهای درون ایران را تحریک کند و آنها به فکر «امارت اسلامی ایران» بیفتند.»
منبع: نور معرفت
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب