آیا قاره های کشف نشده در زمان پیامبر(ص) خالی از سکنه بودند؟
نور معرفت: از دید تاریخی، زمان پیامبر اکرم (ص) دوره ای بود که تنها سه قاره شناخته شده بودند و جهانِ پهناور، بخش های بزرگی از انسان ها و تمدن ها را در پس پرده ناشناختگی پنهان کرده بود.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، ایمان ما بر آنست که انسان در هر سرزمینی تنها رها نشده و خدا برای هدایت جهانیان راهنما قرار داده، چه نام و نشانی از آنها به ما رسیده باشد و چه نه؛ همین حقیقت نگاه ما را به جهان آن دوران معنا می بخشد.
کدام قاره ها در زمان پیامبر کشف نشده بودند؟
در قرن هفتم میلادی، یعنی زمان پیامبر اسلام، مردمِ جهان تنها سه قاره را بطور عمومی می شناختند: «آسیا»، «آفریقا» و «اروپا».
اما قاره ها و سرزمین هایی که بعدها وارد نقشه جهانی شدند، در آن زمان برای دنیای قدیم ناشناخته بودند؛ همچون «آمریکای شمالی و جنوبی»، «استرالیا»، «آنتارکتیکا؛ قطب جنوب» و خیلی از جزایر اقیانوسیه.
اروپائی ها تا سال ۱۴۹۲ میلادی به آمریکا دست نیافتند، استرالیا در قرن هفدهم میلادی شناسایی شد و قطب جنوب هم تا اوائل قرن نوزدهم ناشناخته ماند. این فاصله زمانی نشان میدهد که در دوران پیامبر، جهانِ شناخته شده به بخش کوچکی از زمین محدود بود.
آیا در این مناطق کشف نشده مردم زندگی می کردند؟
بله؛ این قاره ها خالی از جمعیت نبودند، بلکه دارای تمدن ها و فرهنگ های خیلی کهنی بودند.
در آمریکا، قبل از ورود اروپاییان، تمدن های بومی بزرگی چون «مایا»، «آزتک» و «اینکا» همراه با صدها فرهنگ دیگر وجود داشت.
این جوامع شهرسازی، معماری، کشاورزی و نظام اجتماعی پیشرفته داشتند و جمعیت کل آمریکای پیشاکلمبی(کریستف کُلُمب) هم طبق برخی برآوردها بین ده ها میلیون تا حدود شصت میلیون نفر در سال ۱۴۹۲ میلادی تخمین زده می شود.
در استرالیا هم بومیان «ابوریجین» ده ها هزار سال قبل از ورود اروپائی ها در سرتاسر این قاره زندگی می کردند و فرهنگ های عمیق و متنوع داشتند. در خیلی از جزایر اقیانوس آرام هم مردمانی با پیشینه طولانی از نسل های دریانورد و فرهنگ های بومی مستقل زندگی می کردند.
پس بااینکه این قاره ها برای جهان قدیم «کشف نشده» بودند، اما واقعیت این است که سرشار از تاریخ، فرهنگ و تمدن انسانی بوده اند.
جمعیت جهان در زمان پیامبر اسلام چقدر بود؟
برمبنای بررسی های تاریخی و جمعیت شناسی، جمعیت کل جهان در حدود قرن هفتم میلادی خیلی کمتر از امروز بوده است؛ تخمین های معتبر عددی بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون نفر را برای کل زمین نشان می دهند.
کمبود امکانات پزشکی، بیماری های گسترده، مرگ ومیر بالا، تغذیه محدود و جنگ های مکرر سبب شده بود که رشد جمعیت کند و ظرفیتهای سکونت محدود باشد.
برای مقایسه، امروز جمعیت جهان از ۸ میلیارد نفر فراتر رفته است.
چرا نام پیامبران یا راهنمایان الهیِ بومی آمریکا یا استرالیا در تاریخ دینی ذکر نشده است؟
طبق باور اسلامی، هدایت الهی اختصاص به یک منطقه ندارد:
قرآن می فرماید: «هیچ امتی نبوده مگر این که در میانشان بیم دهنده ای بوده است».
این یعنی خداوند هیچ قوم و سرزمینی را بدون راهنما و هدایت رها نکرده است.
در عین حال، ما به اسامی و مناطق دقیق همه پیامبران و راهنمایان الهی که برخی تعداد آنان را تا ۱۲۴ هزار نفر اعلام نموده اند، آگاهی نداریم.
امکان دارد تعدادی از آنها در قاره ها و سرزمین های دورافتاده مانند آمریکا، استرالیا یا جزایر اقیانوسیه حضور داشته باشند، اما نام و شرح وظایف آنها در متون دینی و تاریخی به دست ما نرسیده است.
جدایی جغرافیایی کامل
آمریکا و استرالیا هزاران سال از جهانِ آفریقا و آسیا و اروپا جدا بودند؛ ارتباط دریایی و زمینی با جهان قدیم وجود نداشت.
ازاین رو طبیعی است که تاریخ شناخته شدهٔ آسیا و خاورمیانه، نام پیامبران و رهبران مناطق دور را در خود ثبت نکرده باشد.
تنوع درجات هدایت
هدایت فقط محدود به پیامبران صاحب کتاب و رسالت جهانی نیست.
در طول تاریخ مردم توسط «پیامبران تبلیغی»، «جانشینان معنوی»، «حکیمان الهی» و «رهبران دینی محلی» هدایت شده اند.
پس امکان دارد در بین بومیان آمریکا، استرالیا یا اقیانوسیه هم راهنمایان الهی حضور داشته باشند، حتی اگر نام آنها به دست ما نرسیده است.
نبود تاریخ نگاری مشترک
تمدن های بومی آمریکا و استرالیا بیشتر هویت شفاهی داشتند و خط و نوشتار مشترکی که پیام ها را منتقل کند، در بسیاری نقاط شکل نگرفته بود؛ به این علت نام ها و وقایع آنها به تاریخ رسمی جهانی وارد نشد.
جمع بندی نهایی
در زمان پیامبر اسلام، جهان شناخته شده تنها شامل قاره های «آسیا»، «اروپا» و «آفریقا» بود، در حالیکه قاره های بزرگی چون «آمریکا» و «استرالیا» برای جهان قدیم ناشناخته بودند.
در عین حال، این سرزمین ها از تمدن های انسانیِ قدیمی و مستقل سرشار بودند. جمعیت کل جهان هم حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون نفر برآورد می شود.
نبود نام پیامبران یا رهبران الهی از این قاره ها در متون تاریخی، نه نشانه نبود هدایت است و نه نشانه نبود پیامبر؛ بلکه نتیجه جدایی جغرافیایی، فقدان ارتباط تمدنی و نبود تاریخ نگاری مشترک است.
برمبنای اصول اعتقادی، هدایت الهی برای همه اقوام برقرار بوده—even اگر تاریخ مکتوب، نام صاحبان آن هدایت را حفظ نکرده باشد.
منبع: حوزه
منبع: نور معرفت
مطلب نورمعرفت را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان نورمعرفت در مورد این مطلب