امامت مهدوی استمرار تاریخ هدایت و راهبرد آینده بشریت
نور معرفت: سالگرد امامت حضرت مهدی (عج) پیوند زنده میان گذشته و آینده است. این روز، ما را به تأمل در سیر تاریخ شیعه و نیز به بازاندیشی در وظایف امروزمان فرا می خواند.
به گزارش نور معرفت به نقل از مهر، محمدجواد نجفی در یادداشتی نوشت: سالگرد شروع امامت حضرت مهدی (عج) را نمی توان تنها یک واقعه تقویمی دانست، بلکه باید آنرا نقطه ای بنیادین در ادامه سنت الهی هدایت به شمار آورد. در واپسین سالهای قرن سوم هجری، شیعیان با شرایطی پیچیده و دشوار روبه رو بودند: کنترل شدید دستگاه عباسی در سامرا، شهادت پی در پی امامان و محدودیت ارتباط میان مردم و رهبران دینی، فضایی از تردید و نگرانی پدید آورده بود. در چنین شرایطی، با شهادت امام حسن عسکری (ع) و معرفی فرزند خردسال ایشان بعنوان امام بعدی، این حقیقت بار دیگر روشن شد که معیار رهبری الهی سن و سال نیست، بلکه نصب و تأیید الهی است. همان گونه که قرآن کریم از سخن گفتن عیسی (ع) در گهواره (مریم: ۳۰) و نبوت یحیی (ع) در کودکی (مریم: ۱۲) یاد می کند، امامت حضرت مهدی (عج) نیز در همان سنت الهی جای می گیرد. منابعی چون کمال الدین شیخ صدوق و الغیبة شیخ طوسی با دقت این رویداد و ابعاد آنرا ثبت کرده اند.
از همان زمان، اندیشه مهدویت فراتر از یک باور فردی، به ستون اصلی هویت جمعی شیعیان تبدیل شد. دوره غیبت صغری (۲۶۰–۳۲۹ ق) که در آثار تاریخی و روایی به تفصیل بازتاب یافته، به جامعه شیعه آموخت چه طور در نبود دسترسی مستقیم به امام، حیات دینی و سیاسی خودرا با تأکید بر عقل و اجتهاد فقیهان استمرار دهد. در واقع، فرهنگ مهدویت سازوکاری تاریخی برای حفظ هویت دینی و سیاسی بود؛ سازوکاری که هم توانست شیعه را از بحران های پی درپی عبور دهد و هم بذر امید و پایداری را در نسل های بعدی بکارد.
اهمیت این واقعه، البته محدود به گذشته نیست. امروز نیز یادآوری شروع امامت آن حضرت، برای ما یک پیام راهبردی دارد. در جهانی که قدرت های سلطه گر تلاش می کنند نظم های سیاسی را به سود خود بازسازی کنند، فرهنگ مهدویت، مفهوم «انتظار» را بعنوان یک کنش فعال و تمدنی به ما عرضه می کند. در نگاه روایات، انتظار به معنای آماده سازی فرد و جامعه است؛ همان گونه که امام صادق (ع) فرموده اند: «هر کس می خواهد از یاران قائم باشد، باید منتظر بماند و در این زمان به ورع و اخلاق نیکو عمل کند» (الغیبة نعمانی، ص ۲۰۰). این سخن روشن می سازد که انتظار، مساوی با انفعال و سکوت نیست، بلکه مسئولیتی بزرگ برای ایجاد زمینه های ظهور است: گسترش عدالت، مبارزه با فساد، تولید علم و فرهنگ، و آمادگی برای ورود به مرحله ای نوین از تاریخ بشر.
از این منظر، سالگرد امامت حضرت مهدی (عج) پیوند زنده میان گذشته و آینده است. این روز، ما را به تأمل در سیر تاریخ شیعه و نیز به بازاندیشی در وظایف امروزمان فرا می خواند. همان گونه که پیشینیان با امید به ظهور توانستند هویت دینی خود را در سخت ترین شرایط حفظ کنند، امروز نیز ما وظیفه داریم با عمل، بصیرت و تلاش تمدنی، بستر تحقق آن وعده الهی را فراهم آوریم. چنین است که امامت مهدوی، هم استمرار تاریخ هدایت الهی است و هم نقشه راهی برای آینده بشر. به طور خلاصه، در چنین شرایطی، با شهادت امام حسن عسکری (ع) و معرفی فرزند خردسال ایشان به عنوان امام بعدی، این حقیقت بار دیگر روشن شد که معیار رهبری الهی سن و سال نیست، بلکه نصب و تأیید الهی است. منابعی چون کمال الدین شیخ صدوق و الغیبة شیخ طوسی با دقت این رویداد و ابعاد آن را ثبت کرده اند.
منبع: نور معرفت
مطلب نورمعرفت را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان نورمعرفت در مورد این مطلب