جمعه های انتظار؛
منتظران و یاران واقعی امام زمان چه خاصیت هایی دارند؟
نور معرفت: باتوجه به اینکه حضرت ولی عصر (عج)، ظاهر نیستند، اما حاضر هستند، و در حقیقت ما منتظر ظهوریم نه حضور، یک منتظر واقعی باید در هر زمانی و در هر مکانی احساس کند که در حضور امام زمان (عج)هستیم.
به گزارش نور معرفت به نقل از مهر، این روزها و بواسطه آئین های همخوانی سرود سلام فرمانده در وصف امام زمان و یاران آن حضرت، بیشتر از پیش سخن از خصوصیت های منتظران واقعی امام عصر به میان آمده است. در عصر غیبت منتظران واقعی ظهور حضرت حجت (عج) خصوصیاتی خاص دارند، علیرضارضازاده در یادداشتی اختصاصی که در اختیار مهر قرار داده است، به تبیین آن پرداخته که در ادامه با هم می خوانیم:
منتظران ظهور قطب عالم امکان، امام زمان ضد السلام، سه وظیفه محوری دارند:
الف: احساس حضور
«چگونه غایبش خوانی و دورش؟ / نبینی خویشتن را در حضورش!؟
تویی غایب که دوری در بر وی.؟ نهادی نام خویش را بر سر وی»
با عنایت به اینکه حضرت ولی عصر ارواحناه له الفداء، ظاهر نیستند، اما حاضر هستند، و در واقع ما منتظر ظهوریم نه حضور، یک منتظر واقعی باید در هر زمانی و در هر مکانی احساس کند که در حضور امام زمان ضد السلام است، و امام، حاضر و ناظر اعمال اوست. چنان چه خود حضرت در نامه ای که به شیخ مفید می نویسند، به این مطلب اشاره می فرمایند:
«…فَإِنَّا یُحِیطُ عِلْمُنَا بِأَنْبَائِکُمْ وَ لَا یَعْزُبُ عَنَّا شَیْ ءٌ مِنْ أَخْبَارِکُمْ…»، [۲]؛ «ما از اوضاع و اخبار شما کاملاً آگاهیم، و چیزی از آن بر ما پوشیده نمی ماند.» علم و ایمان به این مطلب عامل بازدارنده ای برای اعمال سو انسان خواهد بود.
ب: سنخیت و تطبیق
کبوتر با کبوتر باز با باز / کند هم جنس با هم جنس پرواز
یک منتظر واقعی کسی است که می کوشد نوع اعتقاد، باورها، صفات و رفتار خویش را به امام زمان ضد السلام نزدیک سازد تا از این طریق شیعه و پیرو واقعی او باشد. دروغ، غیبت، تهمت، با آبروی دیگران بازی کردن، بی توجهی به بیت المال و حق الناس و … تناقض کامل با اعمال آن حضرت دارد، و همین عدم سنخیت، خود یکی از علل غیبت محسوب می گردد. چنان چه وقتی علی بن مهزیار پس از بیست سفر حج، توفیق دیدار حضرت نصیبش گشت و به وصال معشوقش رسید، وقتی که قاصد آمد علی بن مهزیار را خدمت حضرت ببرد از او پرسید: چه می خواهی؟ به قاصدحضرت عرض کرد: «الْإِمَامَ الْمَحْجُوبَ عَنِ الْعَالَمِ»، «من دنبال امامی می گردم که محجوب و غایب از دیدگان عالم است.» قاصدگفت: جواب غلطی دادی. «مَا هُوَ مَحْجُوبٌ عَنْکُمْ وَ لَکِنْ حَجَبَهُ سُوءُ أَعْمَالِکُم»، [۳]، «حضرت محجوب از عالم نیست. اعمال بد شما او را محجوب کرده است»
«گفتم که روی خوبت از من چرا نهان است؟ / گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است»، [۴]
مرحوم خواجه نصیر الدین طوسی هم به این امر اشاره می کند: «وجوده لطف؛ و تصرفه لطف آخر و غیبته منا»، [۵]؛ «وجود امام زمان ضد السلام، لطف، و تصرفش در جهان لطفی دیگر و غیبتش از ماست؛ یعنی در اثر گناهان، تقصیرها و تصورهای ما از نظرها غایب است»
ج: شناخت امام
وظیفه یک منتظر واقعی، شناختن و معرفت پیدا نمودن کسی است که انتظارش را می کشد. این شناخت آن قدر مهم می باشد که پیامبر گرامی اسلام صلّی الله ضد و آله و سلّم در بیانی فرمودند: «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً»، [۶]؛ «هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی مرده است» این معرفت هم شامل نام و نسب می شود و هم شامل اوصاف و خصوصیت ها و هم اهداف و برنامه ها می باشد. به همین جهت وقتی زراره به امام صادق ضد السلام عرض می کند اگر زمان حضرت قائم ضد السلام را درک کنم چه کاری انجام دهم؟ حضرت ایشان را به خواندن این دعا سفارش می فرمایند: «اللَّهُمَ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیَّکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینی…»، [۷]؛ «ی خدا تو مرا به خود شناسا کن که در غیر این صورت، رسولت را نخواهم شناخت. ای خدا تو رسولت را به من بشناسان و گرنه حجتت را نخواهم شناخت. خدایا تو حجتت را به من بشناسان و گرنه از دین خود گمراه خواهم شد.»
ازاین رو وظیفه اساسی یک منتظر واقعی را میتوان در این سه محور احساس حضور، سنخیت و معرفت خلاصه نمود. پی نوشت:
[۱]. حسن زاده آملی، حسن، هزار و یک نکته، ص ۴۰۶، نکته ۲۰۶
[۲]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۵، باب ۳۱، ماخرج من توقیعاته، مؤسسه الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ ق.
[۳]. طبری آملی صغیر، محمد بن جریر بن رستم، علل الإمامة (ط- الحدیثة)، ص ۵۴۲، بعثت چاپ: ایران؛ قم، سال چاپ: ۱۴۱۳ ق
[۴]. فیض کاشانی
[۵]. طوسی، خواجه نصیر الدین، کشف المراد، ص ۱۸۲، ط مؤسسه امام صادق ضد السلام،
[۶]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۳۲، ص ۳۳۱، باب ۸، بیروت، ۱۴۰۴ ق
[۷]. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، کافی، ج ۱، ص ۳۳۱، ناشر: دار الکتب الإسلامیة، تهران، ۱۴۰۷ ق
منبع: nooremarefat.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب