آیت الله تحریری مطرح كرد؛
قرآن كریم انسان ها را به مراقبه و داشتن تقوا دعوت می كند
تولیت مدرسه علمیه مروی با اشاره به اینکه سعادت و شقاوت انسان بستگی به رعایت موازین شرعی دارد، اظهار داشت: مراقبت نفس مبین سعادت خواهی انسان است.
به گزارش نور معرفت به نقل از مهر، آیت الله محمدباقر تحریری تولیت مدرسه علمیه مروی، در جلسه درس اخلاق که در مدرسه علمیه معیر برگزار شد، عنوان کرد: یکی از سفارشات نورانی امام صادق (ع) به عبدالله بن جندب که در اصل سفارش به همه محبان و دوستداران ایشان است سفارش به عمل است که می فرمایند: عمل خویش را همانند پدری قرار ده که از او تبعیت می کنی.
وی اضافه کرد: انسان در مقطعی از زندگی نوعاً از بزرگ تر ها تبعیت می کند، از کسانی که با آنها یک ارتباط خاصی دارد و احساس می کند در درک و انتخاب راه و روش توانایی ندارد برای همین از کسی که مسیری را طی می کند و آگاهانه کارهایی را انجام می دهد تبعیت می کند. رابطه فرزند بویژه با پدر چنین است که فرزند در خیلی از کارها از پدر تبعیت می کند.
آیت الله تحریری با طرح این پرسش در خصوص اینکه مقصود از عمل در آیات و روایات چیست؟ پاسخ داد: مراد از عمل در آیات و روایات آن دسته اعمال طبیعی و فیزیکی که انسان در زندگی دنیا انجام می دهد، نیست. دیگر اینکه اعمال انسان نوعاً با یک نیازهای طبیعی همراه می باشد و این هم عمل بشمار می رود که پشتوانه اعمال است اما مقصود از عمل در آیات و روایات هم مراد امام صادق (ع) نیست بلکه منظور از عمل در آیات و روایات اعمالی است که نشان از سعادت و شقاوت آدمی دارد.
تولیت مدرسه علمیه مروی افزود: عمل صالح آثار مطلوب و مبین سعادت انسان و عمل غیر صالح آثار نامطلوب و نشان از شقاوت آدمی دارد، آثار شقاوتمندانه بر اعمال شقاوتمندانه مترتب می شود و این اعمال ناشی از شاکله نامناسب با وجود انسان است. شاکله نامناسب با وجود انسان آن است که انسان آن جایگاه مناسب خودش را در ارتباط با خداوند متعال قرار ندهد و آن ربط وجودی که با خالق دارد و همواره وجود و در شئون وجودی خواه ناخواه در مقابل او اظهار خضوع می کند به صورت آگاهانه آن اظهار خضوع را نداشته باشد این شاکله نامناسب با وجود انسان است.
وی اضافه کرد: در روایات از این شاکله نامناسب به شقاوت تعبیر می شود که از درون سرچشمه می گیرد البته انسان چنین خلق نشده که شقی به ذات باشد بلکه انسان با یک شاکله توجه به معبود خلق شده که همان فطرت است. این فطرت با اموری همراه می باشد که انسان آن فطرت را در پرتوی ارتباط با خالقش در اموراتش قرار می دهد برای همین اعمالی که انجام می دهد به دو صورت ظاهری و باطنی است و اعمال ظاهری همان اعمال اعضا و جوارح و اعمال باطنی آن کارکردهای بنا گذاری روح انسان است.
آیت الله تحریری با اشاره به اینکه اعمال انسان اختیاری است، اظهار داشت: انسان باید حیطه اعمال را بشناسد و یک رابطه عاطفی واقعی با اعمال شایسته داشته باشد مقصود حضرت هم در این بیان همین ارتباط دوستانه با اعمال صالح است بنابراین در آیات و روایات نقش عمل را در سعادت و شقاوت انسان خیلی مستحکم بیان می کند. انسان با اختیار خودش راه گمراهی را انتخاب و طی می کند کسی که راه گمراهی را انتخاب می کند در اصل ضلالت خویش را برگزیده است.
تولیت مدرسه علمیه مروی با استناد به آیات قرآن کریم بیان داشت: قرآن کریم می فرماید: در قیامت به انسان جزای کامل داده می شود؛ مقصود از این آیه آن است که اگر انسان یک قدم در راه خیر بردارد به همان میزان به او جزا داده می شود. انسان همواره باید توجه داشته باشد که توقعات بی جا از اعمال و رفتارش نداشته باشد و خودش را طلبکار خدا نداند.
وی ضمن اشاره به اینکه همه حقایق برای خداوند متعال آشکار است، اظهار داشت: خداوند این حقایق را به اندازه ظرفیت آدمی آشکار می کند. انسان باید به وظایف خود آگاه باشد و با توجه از اعمال خود مراقبه داشته باشد. مراقبه یک روش مهم تربیتی است و قرآن کریم انسان ها را به مراقبه و داشتن تقوا دعوت می کند.
آیت الله تحریری در انتها تصریح کرد: آن اعمالی که دین به انجام آن سفارش می کند فعالیتهای خاصی است که طبق ضوابط شرعی انجام می شود ضوابط شرعی هم مراتب دارد که ابتدا از واجبات شروع می شود ازاین رو انسان اگر بر مبنای موازین شرعی حرکت نماید به سعادت می رسد.
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب