حجت الاسلام اسدی نسب:
باید برای وحدت حتی با اهل ادیان در مقابل بی دینان پیش قدم شد
به گزارش نور معرفت، مدیر گروه قرآن پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی نوشت: حالا اتحاد بین شیعه و سنی ضرورتی است که به غایت بیشتر احساس می شود.
به گزارش نور معرفت به نقل از مهر، حجت الاسلام محمد علی اسدی نسب مدیر گروه قرآن پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در یادداشتی نوشت: هر قدر زمان به جلو می رود ابزار ارتباطی رشد فزاینده می یابند و روابط انسانی تنگ تر می شود و تبادل اطلاعات رفتاری ملل و فرق از یکدیگر گسترده تر می گردد؛ این روند ناگزیر نیازمند همزیستی مسالمت آمیز تر است بگونه ای که دیگر نمی توان بر تعدادی از رفتارهای گذشته اصرار داشت؛ امروزه گویا همه بشریت در خانه ای بزرگ زندگی می کنند که که اگر قبلاً هر یک جایی بوده اند و مقابل همدیگر سخنانی و رفتاری از خود بروز می داند دیگر آن رویه نه فقط خرابی ها را آباد نمی کند که آبادی ها را هم ویران می کند. حالا اتحاد بین شیعه و سنی ضرورتی به غایت بیشتر احساس می شود؛ وحدت شیعه و سنی توسط آیت الله العظمی بروجردی به مرحله ای قابل قبول و دفاع رسیده بود لکن این وحدت اکنون ضرورتی مضاعف یافته است؛ امروزه تکفیر، لعن و توهین نه فقط کسی را شیعه یا سنی نمی کند که نفرت و دوری از عقاید توهین کننده را بیشتر می کند؛ در جایی که قرآن همه پیروان ادیان آسمانی را به وحدت می خواند و می فرماید: قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ تَعالَوْا إِلی کَلِمَةٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَ لا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً وَ لا یَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ (آل عمران: ۶۴) بگو: ” ای اهل کتاب! بیایید به طرف سخنی که میان ما و شما یکسان است، که جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزی را همتای او قرار ندهیم، و برخی از ما، بعض دیگر را- غیر از خدای یگانه- به خدایی نپذیرد.” هر گاه (از این دعوت، ) سرباز زنند، بگویید: ” گواه باشید که ما مسلمانیم! ” باید برای وحدت حتی با اهل ادیان در مقابل بی دینان پیش قدم شد؛ باید بر سر مشترکات متمرکز شد؛ باید بگونه ای عمل نمائیم که بتوانیم بر سر مشترکات با هم باشیم؛ روشن است توهین و ناسزاگویی به مقدسات یکدیگر منافات با وحدت بر سر مشترکات دارد و زمینه آنرا از بین می برد؛ مقدمه وحدت بر مشترکات که ترک توهین است خود عقلا امر واجبی است. بدین جهت باید دراین زمینه منشوری قابل قبول و به عنوان حکی قطعی بین شیعه و سنی تهیه و برای همگان ارسال شود و ابلاغ گردد تا در سایه آن همگان هم به آرامش برسند و از نزاع دست بردارند و هم سرمایه خودرا حفظ نمایند و هم بتوانند در مقابل غول استعمار غرب تفرقه انداز مقاومت نمایند. امروزه که ایران اسلامی با تمام توان به دفاع از فلسطین قیام کرده است اگر این منشور تهیه نشود و به آن عمل نگردد حتی با نابودی اسرائیل توسط ایران و جبهه مقاومت شیعی، خناسان روزگار زمینه این توان را دارند که با برجسته سازی شکافهای فرقه ای بتوانند ثمرات این پیروزی را برای ایران ناچیز نمایند؛ و این خسارت بزرگی برای کشورمان و منطقه خواهد بود. شاخصه های این منشور هرچه باشد باید شامل موارد ذیل شود: ۱. تعریف اسلام و ایمان مصداق های آن؛ بر طبق برداشت از آیه: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْکِتابِ الَّذِی نَزَّلَ عَلی رَسُولِهِ وَ الْکِتابِ الَّذِی أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِاللَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالًا بَعِیداً نساء: ۱۳۶): ای کسانی که ایمان آوردهاید! به خداوند و پیامبرش و کتابی که بر پیامبرش نازل کرده و کتابی که پیش تر فرستاده است، (به همهی آنها) ایمان (واقعی) بیاورید. و هر کس به خدا و فرشتگان و کتب آسمانی و پیامبرانش و روز قیامت کفر ورزد پس همانا گمراه شده است، گمراهی دور و درازی. ۲. تعیین مشترکات و تاکید برآنها؛ بر طبق آیه ۶۴ آل عمران که ذکر شد. ۳. تعریف کفر و شرک و مصادیق هریک؛ بر طبق برداشت از سوره توحید. ۴. نفی هرگونه توهین به مقدسات یکدیگر و تعیین مصادیق جزئی آن؛ بر طبق برداشت از آیه: وَ لا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلی رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ (انعام: ۱۰۸)و به (معبود) کسانی که غیر خدا را می خوانند ناسزا نگویید که آنان نیز از روی جهل و دشمنی به خداوند ناسزا می گویند. ما اینگونه عمل هر امّتی را برایشان جلوه دادیم. سپس بازگشت آنان بهسوی پروردگارشان است، پس خداوند آنان را به آن چه می کردند خبر می دهد. ۵. جایگزینی منطق و استدلال در گفتگوها بجای توهین و ناسزاگویی ها؛ بر طبق برداشت از آیه: ادْعُ إِلی سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ (نحل: ۱۲۵): ای پیامبر! مردم را) با حکمت (و گفتار استوار و منطقی) و پند نیکو، به راه پروردگارت بخوان و (با مخالفان) به شیوهای که نیکوتر است جدال و گفتگو کن، همانا پروردگارت به کسی که از راه او منحرف شده آگاه تر است و (همچنین) او هدایت یافتگان را بهتر می شناسد.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب