روایتی از زندگی یك روحانی متفاوت؛
شیخ لطیف طلبه ای که از باشگاه کنگ فو تا حجره جاده کشید
به گزارش نور معرفت شیخ لطیف ابتدا باپوشیدن لباس طلبگی، سرنوشت را غافلگیر کرد. لطیف و طلبگی؟خودش را به حوزه رساند اما نه با عبور از مسیرهایی که معمولاً منتهی می شوند به حوزه. او از باشگاه کنگ فو تا حجره جاده کشید.
به گزارش نور معرفت به نقل از مهربه نقل از آژانس عکس سو، طیف کاظمی، ۳۶ ساله، شاعر و نویسنده، مربی و داور رسمی فدراسیون جودو، عضو اسبق تیم ملی کونگ فو، حالا ۱۰ سال است که روحانی شهرستان انگوت و روستاهای اطراف شده است. شیخ لطیف ابتدا با پوشیدن لباس طلبگی، سرنوشت را غافلگیر کرد. لطیف و طلبگی؟! خودش را به حوزه رساند اما نه با عبور از همان مسیرهایی که معمولا منتهی می شوند به حوزه. لطیف از باشگاه کنگ فو تا حجره جاده کشید. زندگی بیشتر آدم ها در مسیرهای تکراری سپری می شود. سنت می برد، عرف می دوزد، آموزش و پرورش تثبیت می کند و رسانه کف می زند تا آدم با وجدان آسوده تسلیم شود. به هر حال این هم یک انتخاب است. اما شیخ لطیف در مسیری بکر و طی نشده قدم می زند. او در این باره می گوید: «کی فکر می کرد لطیف لباس روحانیت بپوشد؟! من عاشق مبارزه بودم و رفتم باشگاه کنگ فو. مربی ام را دوست داشتم. تکنیکش حرف نداشت. پیش از شروع تمرین خلوت می کرد و قرآن می خواند. هر از گاهی حین تمرین از خدا می گفت و این که قدرت از آن خداست و بالاتر از او نیست. از تکنیک و اخلاق و کردارش خوشم می آمد. تا این که یک روز تصادفاً او را با لباس روحانیت دیدم. فی الحال هم چنان که پیداست، امام جماعت و مربی کنگ فو هستم.»حالا ده سالی می شود که لطیف روحانی شهرستان انگوت و دهات اطراف است. اما لطیف بیشتر روحانی است یا مربی؟! بهتر است بگوییم که لطیف پیش از هر چیز یک مبارز است. لطیف چه سجاده پهن کند، چه بیل بردارد، چه قلم مو دست بگیرد، چه پشت فرمان فرغون بنشیند و چه سفره تغذیه بیاندازد، کاری نکرده الّا مبارزه. برای چه؟! به منظور زندگی و کمال. لطیف هیچگاه باشگاه زندگی را ترک نکرده است. او می گوید: «خیلی ها به من می گویند تو چرا همه جا هستی؟! خوب! مهم نیاز مردم است. هر جا گره ای باشد و از من کاری ساخته، لطیف خودش را می رساند. امروز البته باید دست جوان ها را بیشتر گرفت. ظاهر و باور جوان ها به کسی ارتباط ندارد. نباید به آنها برچسب خوب و بد زد و داوری شان کرد. محبت به جوان ها هیچ قاعده ای ندارد. نباید روی خطاهای احتمالی شان انگشت گذاشت. باید حرف شان را شنید و درک شان کرد و راه را گشود تا هر وقت مشکلی داشتند بدون ترس از قضاوت، درخواست کمک کنند.»لطیف در جاده اختصاصی خودش می تازد و به همین سبب روحانی متمایز و غیرمعمولی است. طبعاً سرنوشت لطیف قاعدتاً می بایست در مناصب عریض و منابر طویل تعبیر می شد. به هر حال فرقی نمی کند که او گمشده روحانیت خوانده شود یا پدیده کنگ فو؛ لطیف سرنوشتش را در دل مردم رقم زده و به خوبی زندگی می کند.
عکاس: سید متین هاشمیلطیف هر زمان که به روستای پدری می رود، در کارهای مزرعه و زمین کشاورزی به پدرش کمک می نماید.
یکی از مهم ترین اولویت های شیخ لطیف خانواده است، او با فرزندانش باردیگر به کودکی خود باز می گردد، صدای خنده های بچه ها، شور کودکی آنها برایش لذت بخش و جهانشان هم جنس است.
شیخ لطیف خلاف جریان آب و مسیرهای تکراری حرکت می کند و سرنوشت را غافلگیر می کند. چه کسی فکر می کرد که روحانی روستای برای جوانها باشگاه بدنسازی تأسیس کند؟! او خوب جامعه ی هدفش یعنی جوانان را درک کرد و همراهشان شد.
شیخ به خانه ی نیازمندان روستاها سر می زند و بسته های مواد غذایی و کمک معیشتی را تقدیمشان می کند.
او می گوید: دوست ندارد کسی از وضعیت معیشتی این عزیزان با خبر شود و عزت مردم برایش مهم می باشد.
از نظر شیخ لطیف هم صحبتی با مردم روستا غنیمتی ست که عمل به آنرا وظیفه ی خود می داند.
یکی از فعالیتهای مهم شیخ لطیف در مسجد برگزاری کلاس و دورهمی برای کودکان و نوجوانان است.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب