در گزارش نور معرفت مطرح شد؛
جهل مردم و عدم انسجام شیعیان عامل غربت امام موسی کاظم(ع)
نور معرفت: در عصر امام کاظم (ع) اقدام مهمی که ایشان انجام دادند تأسیس سازمان وکالت بود که وکلای ایشان در شهرهای مختلف حضور داشتند و این نشان میدهد که شیعیان در بلاد اسلامی گسترش یافته بودند.
خبرگزاری مهر-دین و آئین–عصمت علی آبادی: امروز ۲۰ ذی الحجة سالروز میلاد با سعادت حضرت امام موسی کاظم (ع) است. نام حضرت، موسی، کنیه هایش ابوالحسن اول، ابوالحسن ماضی، ابو ابراهیم، ابو علی، ابو اسماعیل، و القابش کاظم، عبدصالح، نفس زکیه و زین المجتهدین بود. ابن شهرآشوب می نویسد: از این جهت که حضرت با اخلاق بزرگوارانه اش درخشید، به «زاهر» و از این حیث که خشم خودرا فرو می برد، به «کاظم» مشهور شد. امام کاظم مقابل السلام همچون اجداد طاهر خود از همان کودکی به سان خورشیدی فروزنده در خاندان دوده (ع) می درخشید.
دوران امام کاظم (ع) مصادف با استبداد و ستمگری حکّام عباسی بود که بعد از استقرار و استواری پایه های سلطه خود، مخالفان خودرا زیر شدیدترین فشارها قرار دادند، به همین دلیل شیعیان خیلی مشکل می توانستند با امام ارتباط برقرار کنند، همین خفقان سبب شده بود که تعدادی از شیعیان درباره جانشین امام صادق (ع) گرفتار سردرگمی شوند. عصر امام کاظم (ع) دوران بسیار سختی برای شیعیان بود، بطوریکه حرکت ها و قیام های مختلفی از جانب شیعیان و علویان مقابل خلفای عباسی شروع شد که همگی آنها سرکوب شدند. همین طور دستگیری و زندانی کردن و شکنجه امام کاظم (ع) موجب شد تا ایشان و امامان دیگر همگی بر لزوم رعایت تقیه از طرف شیعیان پافشاری کنند و به این طریق توانستند تشکّل شیعه را حفظ نمایند.
به مناسبت میلاد با سعادت آن حضرت با دو تن از پژوهشگران دینی به گفتگو نشستیم که در ادامه می خوانید:
در همین خصوص حجت الاسلام علی سعیدیان پژوهشگر دینی و معاون حقوقی امور مساجد در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: عباسیان بواسطه این که خودرا از فرزندان عباس عموی پیامبر (ص) می نامیدند با فریب مردم تحت این عنوان که از دوده (ع) حمایت می کنند خلافت را به دست گرفتند، آنها آگاهانه و بسیار با سیاست وارد عمل شدند وقتی در میان مردم نفوذ پیدا کردند، اما بعد از رسیدن به خلافت بیش از بنی امیه بر دوده (ع) و شیعیان آنها ظلم و ستم روا داشتند.
وی اضافه کرد: بعد از شهادت امام صادق (ع) دانش آموختگان مکتب ایشان آماده گسترش علوم دوده (ع) بودند اگر مردم بواسطه این آگاهی ها هوشیار و بیدار می شدند به طبع تبعیت از ظلم و ستم عباسیان را برنمی تابیدند بدین سبب خلفای عباسی برای جلوگیری از رشد فکری مردم نسبت به مبانی حقیقی اسلام و دوده (ع) ایجاد خفقان کردند، افزون بر این جهالت و عدم آگاهی مردم سبب شد که امام از حمایت مردمی برخوردار نشود.
حجت الاسلام سعیدیان درباره ارتباط امام با مردم، عنوان کرد: زمان امام موسی کاظم (ع) عباسیان ارتباط مردم با ایشان را به بهانه های مختلف قطع کردند و ایشان را از زندانی به زندان دیگر انتقال می دادند چونکه آنها نمی خواستند امام کاظم (ع) در ادامه مسیر روشنگری های امام باقر (ع) و امام صادق (ع) مردم را آگاه کنند، بدین سبب کار را به جایی کشاندند که حتی یاران و شاگردان امام صادق (ع) را هم دستگیر کرده و می کشتند.
زمان امام موسی کاظم (ع) عباسیان ارتباط مردم با ایشان را به بهانه های مختلف قطع کردند و ایشان را از زندانی به زندان دیگر انتقال می دادند چونکه آنها نمی خواستند امام کاظم (ع) در ادامه مسیر روشنگری های امام باقر (ع) و امام صادق (ع) مردم را آگاه کنند
معاون حقوقی امور مساجد با اعلان اینکه در زمان امام موسی کاظم (ع) گروه های افراطی و انحرافی فراوانی شکل گرفتند، اظهار نمود: یکی از آنها گروه اسماعیلیه بود که بعد از امام صادق (ع) امامت امام موسی کاظم (ع) را نپذیرفتند و ادعا کردند که اسماعیل فرزند بزرگ تر امام صادق (ع) امام است، هرچند فضائل علمی و اخلاقی اسماعیل در سطوح بالایی قرار داشت اما ایشان در زمان امام صادق (ع) فوت کرد و امام صادق (ع) در ملأ عام بر جسد ایشان نماز خواندند و اعلام نمودند که او فوت کرده و فرمودند امام بعد از من امام کاظم (ع) هستند؛ اما این فرقه امامت امام کاظم (ع) را نپذیرفتند و قائل شدند که اسماعیل امام هفتم است. از این فرقه فرقه های دیگری همچون قرامطه، برمکی ها به وجود آمد. این گروه ها نیز سبب مشکلاتی شدند.
وی با اعلان اینکه در زمان امام کاظم (ع) یکی از اندیشه های افراطی که بین تعدادی از مسلمانان گسترش یافت ناصبی ها بودند، ابراز کرد: آنها شیعیان را نه فقط کافر بلکه مهدورالدم می دانستند به نحوی که وقتی امام رضا (ع) ولایت عهدی را با آن شرایط خاص پذیرفتند اندکی از خفقان ضد شیعیان کاسته شد. در کتاب جامع الانساب است که ناصبی ها شیعیان را مهدورالدم می دانستند و مال و ناموس آنها را غارت می کردند، آنها حتی با ابدان مطهر شیعیان و فرزندان دوده (ع) کاخ ها ساختند، در بغداد قصری به نام قصرالحمرا وجود دارد که هر ردیف از دیوار آنرا درست می کردند و از سادات بنی فاطمه زنده زنده در آن دفن می کردند، بنا بر این خیلی از سادات به اطراف و اکناف متواری شدند و حتی اعلام نکردند که از فرزندان رسول اکرم (ص) و یا شیعه هستند. از برکات ولایتعهدی امام رضا (ع) این بود که شیعیان رسماً شیعه بودن خودرا اعلام نمودند چونکه دیگر کسی نمی توانست به آنها لطمه برساند.
حجت الاسلام سعیدیان بیان کرد: در زمان امام موسی کاظم (ع) گروهی به نام واقفیه به وجود آمدند که گفتند بعد از امام موسی کاظم (ع) امامت قطع شده است، یکی دیگر از گروه ها گروه غالیه بودند که سردمدار آنها محمدبن بشیر بعدها ادعای نبوت کرده و امام کاظم (ع) را خدا معرفی نمود تا جایی که امام کاظم (ع) دستور برخورد با او را صادر کردند، گروه دیگری به نام قرامطه از شیعیان اسماعیلیه اهل ایران که بسیار تندرو بودند، آنها برای رسیدن به مطامع خود غارت اموال مسلمانان را جایز می دانستند آنها حتی در خانه خدا هم دست به قتل و غارت زدند.
معاون حقوقی امور مساجد درباره یکی از فجایع دوره امام کاظم (ع) به نام واقعه فخ، اظهار داشت: برخی در مدینه از ظلم و ستم عباسیان به ستوه آمده بودند، یکی از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) به نام حسین جوانی کمتر از ۳۰ سال بود که قیام کرد و تعدادی از شیعیان دوده (ع) هم گرد او جمع شدند، آنها در مدینه قیام کردند و حاکم مدینه را سرنگون و به سمت مکه حرکت کردند، سال ۶۹ هجری قمری روز یوم الترویه که شهر مکه خالی بود در محلی از این شهر به نام فخ مأموران خلیفه عباسی به آنها که مُحرم و بدون سلاح بودند حمله کردند و همه را به شهادت رساندند، زمانی که امام موسی کاظم (ع) خبر شهادت آنها را شنیدند بر این جنایت صورت گرفته بسیار گریستند.
وی در آخر اشاره کرد: با وجود گروه های افراطی و غالی حقیقت تشیع آنگونه که باید گسترش پیدا نکرده بود و ارتباط آنها با دوده (ع) محکم نبود، عدم آگاهی مردم از حقایقی که نزد دوده (ع) است برای آنها مظلومیت به وجود آورده بود، جهل مردم و عدم انسجام شیعیان با یکدیگر برای پشتیبانی از امام معصوم (ع) همچون عواملی بود که سبب شد امام در مقابل خلفای ظلم و جور عباسیان تنها مانده و به شهادت برسند.
حجت الاسلام محمدرضا جباری عضو هیأت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) نیز در گفت و گو با خبرنگار مهر اظهار داشت: در دوران امام کاظم (ع) شیعه رو به گسترش بود بااینکه گرفتار چالش و انشعاب می شد اما در کنار برخی ریزش ها رویش هم داشت، از زمان پیدایش شیعه تا امروز رو به گسترش بوده است تا جایی که امروز هم جهان استکبار نگران گسترش شیعه در جهان است.
وی اضافه کرد: بعد از شهادت امام صادق (ع) و در عصر امام کاظم (ع) شش فرقه ایجاد شدند که تنها پیروان امام کاظم (ع) در راه حق قرار داشتند. انشعابات جمعیت قابل توجهی نبودند و بیشتر آنها از بین رفتند و تنها اسماعیلیه باقی ماندند که تا امروز هم ادامه دارد.
عضو هیأت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) بیان کرد: در عصر امام کاظم (ع) اقدام مهمی که ایشان انجام دادند تأسیس سازمان وکالت بود که وکلای ایشان در شهرهای مختلف حضور داشتند و این نشان میدهد که شیعیان در بلاد اسلامی گسترش یافته بودند.
حجت الاسلام جباری درباره جریان فخ در عصر امام کاظم (ع) عنوان کرد: تبلیغات منفی و فشارهای والی عباسی در مدینه ضد علویان سبب شد یکی از فرزندان دوده (ع) به نام حسین ابن الحسن قیام کند او بعد از مدینه به سمت مکه حرکت کرد اما زمانی که مُحرم و بدون سلاح به طواف خانه خدا مشغول بودند در محلی به نام فخ توسط مأموران عباسی به شهادت رسیدند. او از امام کاظم (ع) دعوت کرده بود که با او همراه شود امام نپذیرفتند اما او را هم از قیام نهی نکردند و فرمودند اگر می خواهی قیام کنی ضربه محکمی به دشمن بزن، بعد از شهادت حسین ابن الحسن امام کاظم (ع) فرمودند او کسی بود که شب ها به عبادت و روزها را به روزه داری می پرداخت همیشه امر به معروف و نهی از منکر داشت. این تعابیر نشان میدهد که قیام او از طرف امام کاظم (ع) رد نشده است.
وی در آخر اظهار داشت: در زمان امام کاظم (ع) شیعیان گسترش پیدا کرده بودند حتی در بغداد و نقاطی از ایران حضور داشتند اما انسجام و قدرت لازم را نداشتند که در مقابل حاکمیت عباسی آنگونه که باید از امام حمایت یا دفاع کنند. گسترش شیعیان سبب خوف خلفای عباسی شده بود و آنها هم در به شهادت رساندن امام تا حدی از ناحیه شیعیان خوف داشتند. بعد از شهادت امام کاظم (ع) عباسیان تلاش می کنند که مرگ امام را طبیعی نشان دهند که بدنه جامعه اسلامی ضد آنها شورش نکنند.
منبع: nooremarefat.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب