بهار مهربانی، نیایش رمضان به قلم سید محمدباقر علم الهدی ۲۱ ؛
راه نجات از وسوسه های نفسانی چیست؟
به گزارش نور معرفت انسان باید در ماه مبارک رمضان از خداوند متعال بخواهد تا چشم و دیدگانش را در اختیار خاندان (ع) و قرآن کریم قرار دهد تا بتواند هوای نفس خودش را کنترل کند.
خبرگزاری مهر - گروه دین و آئین: یکی از دعاهایی که به خواندن آن پس از هر نماز واجب در ماه مبارک رمضان سفارش شده است، دعایی است که با جمله «اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَی أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ» شروع می شود. از پیامبر اکرم (ص) روایت شده هر که این دعا را در ماه رمضان پس از هر نماز واجب بخواند، گناهان او تا روز قیامت آمرزیده شود.
این دعا توسط حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علم الهدی استاد حوزه علمیه تهران شرح داده شده است و امروز در بیست و دومین روز از ماه مبارک رمضان ضمن اشاره به فرازی از این دعا که می فرماید «للَّهُمَّ فُکَّ کُلَّ أَسِیرٍ» که درباره رهایی انسان از بند ظاهری و باطنی دنیا مطالبی تقدیم میهمانان ماه ضیافت الهی می شود:
در این فراز از دعا در پیشگاه معبود می خواهیم بارالها؛ همه انسان هایی که وابستگی های دنیا مانع پرواز آنان شده و گرفتار محبت های افسارگسیخته به همسر و فرزند، مال و قدرت هستند را نجات ده؛ انسان اگر به جای محبت به این مظاهر دنیوی توانست محبت الهی را در قلب خود جای دهد در این هنگام پروردگار به انسان آموزش می دهد تا بتواند در یک محدوده مشخص نسبت به دیگران محبت و مهرورزی داشته باشد و برای به دست آوردن دنیا تلاش کند.
هرگز بهره بردن از زینت و رزق های حلال دنیا بر کسی منع نشده اما اینکه انسان بیاید مستحبات را بر واجبات ترجیح دهد این غلط است. انسان اگر می خواهد در زندگی دنیا آسوده باشد و راحت زندگی کند نباید به کسانی که امکانات بیشتری دارند نگاه کند چونکه این حالت آدمی را از رسیدن به مقام رضا باز می دارد در حالیکه اگر فرد به پایین تر از خود بنگرد به داشته های خود راضی می شود و شکر الهی را به جای می آورد. انسان های شاکر هیچگاه دربند دنیا نیستند برای همین به بهترین شکل در عالم دنیوی زندگی می کنند.
انسان باید در ماه مبارک رمضان از خداوند متعال بخواهد تا چشم و دیدگانش را در اختیار خاندان (ع) و قرآن کریم قرار دهد تا بتواند هوای نفس خودش را کنترل کند در این صورت اساسا قلب آدمی از اسارت دنیا طلبی آزاد می شود و از وابستگی به زرق و برق دنیا خلاصی پیدا می کند و این نکته بسیار مهمی است که انسان باید در زندگی دنیوی به آن برسد.
با خدایی شدن اعضا و جوارح، خواسته های باطنی انسان هم الهی می شود با همین خدایی شدن است که انسان در زندگی دنیوی از همه قیودات نفسانی آزاد می شود. زمانی که پیامبر اکرم (ص) می فرمایند اللهم فک کل اسیر مراد آزادی همه اسیران است، این آزادی ابتدا در فکر و اندیشه انسان ایجاد می شود وقتی قلب و اندیشه ای از گزاره های زندگی دنیا آزاد شد آن هنگام همه امور را ملکوتی می بیند و هنگامی که انسان همه امور اطراف خویش را ملکوتی مشاهده کرد به مقام رضا می رسد.
آزادی به معنای بی اراده بودن و بادی به هر جهت رفتن نیست بلکه آزادی از هوای نفس ملاک است زمانی که سرنوشت قلب و زندگی انسان در دست شیطان باشد ابلیس تا عبودیت خودش آدمی را پیش می برد اما زمانی که انسان دل به خدا سپرد آنگاه پروردگار عالم به انسان ها آن آموزش را عنایت می کند که چگونه اتفاقات پیرامونی خودش را مورد تحلیل قرار دهد.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب