بهار مهربانی، ادعیه رمضان به قلم سید محمدباقر علوی تهرانی ۱۰ ؛
نزدیكی به خدا سفری است كه جز با مركب شب زنده داری طی نمی گردد
کسی به مقام قرب نمی رسد مگر اینکه متخلق به اخلاق الهی شود و بتواند صفات جمال و جلال خدا را در خود به وجود آورد. هرچه تجلی صفات خداوند در انسان بیشتر شود، آدمی به قرب الهی نزدیک تر می شود.
خبرگزاری مهر-گروه دین و آئین: دعاهای مختصر روزانه ماه رمضان، دعاهایی است که هر روز بعد از نمازهای واجب آن روز خوانده می شود. دعاهای روزهای ماه رمضان در کتاب های البلد الامین و مصباح از پیامبر اکرم (ص) نقل شده اند.
حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علوی تهرانی در ۳۰ یادداشت به شرح و تفسیر دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان پرداخته است که روزانه تقدیم مخاطبان مهر می شود.
تفسیر دعای روز دهم ماه مبارک رمضان به این شرح است:
«اللّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلِینَ عَلَیْکَ، وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْفائِزِینَ لَدَیْکَ، وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ إِلَیْکَ، بِإِحْسانِکَ یَا غایَةَ الطَّالِبِینَ»
«خدایا، مرا در این ماه از توکل کنندگان و از رستگاران نزد خود و از مقرّبان درگاهت قرار بده، به احسانت ای هدف جویندگان»
خواسته های روز دهم ماه مبارک رمضان؛
خدایا؛
۱. مرا از متوکلین بر خود قرار بده.
۲. مرا از رستگاران قرار بده.
۳. مرا از مقربین درگاهت قرار بده.
«اللّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلِینَ عَلَیْکَ»
در سوره نساء آیه ۲۸ فرمود: انسان موجود ضعیفی است.
چنین موجودی در برخورد با حوادث و حالات روزگار که گاه سخت و سهمگین است، باید به دنبال تکیه گاه و پشتوانه امن باشد تا در هجمه ها بتواند به آن پناه ببرد.
تکیه گاه مطمئن در ادامه مسیر زندگی و امیدواری و ناامیدی انسان بسیار مهم و مؤثر و ضروری می باشد. مانند کودکی که در شلوغی بازار است ولی تا وقتی دست در دست مادر دارد با خاطری آسوده و خیالی راحت به راه خویش ادامه می دهد.
در سوره طلاق آیه ۳ می فرماید: مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ (هر آنکه بر خدا توکل کند خدا او را بس است)
چون خدا پناه گاه شکست ناپذیر است.
در سوره انفال آیه ۴۹ می فرماید: مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللهِ فَإِنَّ اللهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ هر کس بر خدا توکل کند بی شک پیروز می شود؛ برای اینکه خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است.
خصوصیت پناه دهنده امن، شکست ناپذیری است.
دانشمندان علم اخلاق در تعریف توکل گفته اند: آدمی برای نیل به مقصود خویش در کارها خدا را وکیل می کند، او را قائم مقام خود قرار می دهد، در حقیقت به او اعتماد می کند و از غیر او منقطع می شود.
«وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْفائِزِینَ لَدَیْکَ»
فوز به مفهوم پیروزی همراه با سلامت است. این پیروزی چند نوع است:
گاهی نجات از جهنم است.
در سوره آل عمران آیه ۱۸۵ می فرماید: فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ هر کس را که از آتش دور دارند و در بهشت درآورند مسلماً رستگار شده است.
گاهی انجام اعمال شایسته است.
در سوره جاثیه آیه ۳۰ می فرماید: فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَیُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِی رَحْمَتِهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِینُ کسانی که ایمان آوردند و اعمال شایسته انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خویش در آورد، این همان رستگاری آشکار است.
گاهی سربلندی در امتحانات و ابتلائات است.
امیرالمؤمنین (ع) هنگام شهادت در محراب عبادت، زمانی که فرق مبارکشان به خون سر رنگین شد، فرمودند: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ» به خدای کعبه رستگار شدم.
«وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ إِلَیْکَ»
مقربین جمعِ مقرب به مفهوم نزدیک شدگان است. یعنی کسی که در پیشگاه خداوند متعال از منزلت و مقام رفیعی برخوردارست.
چون مقربان، به مقام قرب الهی نزدیک شده اند، متخلق به اخلاق الهی گشته اند. صفات جمال و جلال خدا را در خود ایجاد کرده اند. هرچه تجلی صفات خداوند در انسان بیشتر و بیشتر شود، به خدا نزدیک و نزدیکتر شده و به جایی می رسد که آینه تمام نمای الهی می شود. عین الله، اُذُن الله، خلیفه الله، حجه الله و … می شود.
خداوند در حدیث قدسی می فرماید: «ما یَتَقَرَّبُ إلَیَّ عَبدِی بمِثلِ أداءِ ما افتَرَضتُ علَیهِ، و لا یَزالُ عَبدی یَبتَهِلُ إلَیَّ حتّی اُحِبَّهُ، و مَن أحبَبتُهُ کُنتُ لَهُ سَمعا و بَصَرا و یَدا و مَوئلاً، إن دَعانی أجَبتُهُ، و إن سَألَنی أعطَیتُهُ» بنده مؤمنم به چیزی مانند آنچه که انجامش را بر او واجب ساخته ام به من نزدیک نمی گردد. بنده مؤمنم همیشه نوافل را بجای می آورد و پیوسته به درگاه من زاری و دعا می کند تا دوستدارش می شوم و هر که من دوستدارش باشم، گوش و چشم و دست و پشتیبان او می شوم. اگر از من چیزی بخواهد عطایش کنم و اگر مرا بخواند پاداشش دهم.
قرب الهی یا موهبتی از ناحیه خداوند است آنچنانکه فرمود: «اللَّهُ اَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ مَوهِبَتَهُ» یا مرتبه ای اکتسابی است که انسان با اهتمام و تلاش به آن می رسد.
به تعدادی از راه های قرب که اکتسابی است و در احادیث معصومین آمده، اشاره می کنم:
حضرت امیر (ع) فرمودند: قرب به خدا در بریدن از مردم است.
امام عسکری (ع) می فرمایند: رسیدن به خدا سفری است که جز با مرکب شب زنده داری طی نمی گردد.
امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: قرب به خدا با خالص کردن نیت حاصل می شود.
«بِإِحْسانِکَ یَا غایَهَ الطَّالِبِینَ»
این خواسته ها جز با احسان و لطف خداوند که هدف جویندگان قرب به حضرت حق است حاصل نمی گردد.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب