سرلك: رنج ها هدایای الهی هستند
به گزارش نور معرفت مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به اینكه رنج ها هدایای الهی هستند، اظهار داشت: اولیای الهی خداوند را سرپرست خود می دانند كه هر چیزی می گیرد یا اعطا می كند به صلاح آن هاست.
به گزارش نور معرفت به نقل از ایسنا، حجت الاسلام علی سرلك در شب هفتم عزاداری دهه سوم محرم با عنوان «اخلاق در مكتب عاشورا» كه با حضور عموم مردم بروجن در مصلای این شهر برگزار شد، با اشاره به اینكه این عالَم فقط مُلك و ماده نیست، اظهار نمود: در آیه هفتم سوره مباركه روم نیز داریم كه انسان ها از زندگی دنیا فقط ظاهر را می بینند و این افراد دنیایشان كال است و لذتی از آن نمی برند.
وی با اشاره به اینكه امور دینی از قبیل نماز و روزه مقدمه رسیدن انسان از ملك به ملكوت است، اظهار داشت: برمبنای آیه ۶۲ سوره مباركه یونس تشویش های انسان حاصل نرسیدن او از ملك به ملكوت عالم است و باید روضه را مسیری برای لقای خدا و خیمه عزاداری را خیمه ملاقات با حق قرار داد.
سرلك با اشاره به اینكه برپاداشتن عزای امام حسین(ع) فقط برای بزرگداشت یك حادثه تراژیك نیست، افزود: این حركت های پر شور را باید وسیله ای برای راهیابی به عالم معنا و ملكوت قرار داد.
وی با انتقاد از این دیدگاه كه برخی به بهانه تك بعدی نبودن و جامع بودن مرتكب مصادیق فعل حرام مانند گوش دادن به موسیقی نامتعارف می شوند، بیان كرد: وقتی می گویم به روضه گوش می دهم و گریه كن امام حسین(ع) هستم باید پرسید از كدام امام حسین حرف می زنم و آیا امام حسین(ع) من مشكلی با یزید و شمر دارد یا خیر.
سرلك تاكید كرد: اگر بنا باشد شخصیت های نیك و بد كربلا فقط در تعزیه و در نقش آنها باشند اتفاقاً هیچ مشكلی با هم ندارند و چه بسا همراه و همسفره هم باشند.
وی افزود: اما عباس واقعی وقتی شمر ملعون امان نامه برایش آورد، از شرم سر بلند نكرد و اگر امر امام حسین(ع) نبود، پاسخ او را هم نمی داد.
سرلك در توصیف حسین واقعی، اشاره كرد: باطن و حقیقت حسین(ع) این است كه حتی لحظه ای با عمرسعد دمساز نمی گردد و اگر هم او را به حضور می پذیرد نه برای مذاكره بلكه برای نهیب زدن به اوست، چونكه حسین واقعی با یزید و یزیدیان ذاتاً درگیر و مخالف است.
عضو هیئت علمی دانشگاه هنر یادآوری كرد: ما تا زمانی كه از ملك این عالم هجرت نكنیم و تا مقیاس هایمان را بالآتر از خوشایندها و بدآیندهای دنیایی قرار ندهیم، رخصت معیت با خدا را نمی یابیم.
سرلك با تاكید بر اینكه امكان دارد به ما اجازه كربلایی، مشهدی و حاجی شدن را بدهند، اضافه كرد: اما باید برای حسینی شدن و نیز رضوی و علوی و مدنی شدن كوشش كرد و راهی به سمت ملكوت یافت.
مدرس حوزه تاكید كرد: كربلا رفتن و هیئتی شدن مقدمه حسینی شدن است اما باید كوشید كه آنها را مقدمه ای برای كوچ از ملك به ملكوت قرار داد.
وی بر تأمل بر اعمال تاكید كرد و اظهار داشت: باید به دنبال علت قضاشدن نماز یا ارتكاب گناه گشت و پاسخی بر آن یافت.
سرلك در ادامه شرط اصلی رسیدن از ملك به ملكوت را یادور شد و بیان كرد: در سیره اولیا و آیات قرآن از «صبر» بعنوان عامل اصلی لقای الهی یاد شده و باید در مقابل حوادث و پدیده های تلخ صبر پیشه كرد.
وی با اشاره به اینكه انسان های پرخاشگر، مسخره گر، بددهان و سودجو معنای رنج را متوجه نمی شوند، افزود: این افراد هر آنچه را كه ناخوشایندشان باشد، از بین می برند چون ظرفیتی به نام صبر ندارند و رخصت تماشای ملكوت به آنها اعطا نمی گردد.
وی در تبیین «صبر» یادآوری كرد: صبر به معنای ارزیابی هر پدیده با مقیاس خداوند است و برای مصیبت فرصت تربیتی قائل شدن است، انسان های كم حوصله و ناشكیبا به لحاظ روحی ناتوان و ضعیفند و نمی توانند هر آنچه جز پیش بینی شان بر آنها برسد را تحمل كنند.
سرلك به فناوری بعنوان رهاورد تجدد اشاره نمود و اضافه كرد: فناوری كه بسیار هم خوب است، قدرت تصرف بی حد و مرز به انسان اعطا می كند و این ذهنیت را در او می آفریند كه نباید رنجی سر راهش قرار گیرد حال آنكه رنج تنیده در طبیعت عالم است و خداوند در قرآن می فرماید كه انسان در رنج آفریده شده است.
وی با اشاره به اینكه رنج ها هدایای الهی هستند، اشاره كرد: اولیای الهی خداوند را سرپرست خود می دانند كه هر چیزی می گیرد یا اعطا می كند به صلاح آن هاست.
سرلك افزود: با نماز بی روح یا ذكر خالی نمی توان به معیت خداوند رسید بلكه چه بسا در قرآن داریم «فَوَیلٌ لِلمُصلّین»، نماز برای مهربان شدن و دوری از خشم غضب بیجا ادا می شود چونكه خشم بیجا با ایمان همان كاری رامی كند كه هیزم با آتش، پس نباید به سبب بی صبری خودرا از هم سنخ شدن سیدالشهدا(ع) محروم نماییم كه یارانشان را به صبر دعوت می كردند.
مدرس حوزه و دانشگاه بیان كرد: صبر واقعی را كسی می تواند داشته باشد كه مرگ آگاه است و راجع به مرگ تصویری واضح در ذهن دارد، مرگ را دوست دارد البته نه بدان معنا كه داوطلب مردن باشد بلكه مرگ را به معنای رفع تعلق دنیوی و زدودن غبار جان می داند.
او در آخر مشكل بزرگ انسان ها را نداشتن مرگ آگاهی دانست و اظهار داشت: مراد از مرگ همان تعبیری است كه امام علی(ع) در نهج البلاغه در موردش فرمودند اگر اجلی كه خداوند قرار داده است نبود، یك لحظه در مرگ درنگ نمی كردم.
منبع: نور معرفت
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب